Naziv za sveštenike, khnm, bio je isti kao u hebrejskom (kohen). Pored sveštenika, podjednako se pominju i sveštenice (khnt), i qadečim, »posvećene« osobe. (U Bibliji, ovaj izraz označava svetu prostituciju, ali ugaritski tekstovi ne ukazuju ni na šta slično.) Najzad, navode se i sveštenici propovednici ili proroci. Hramovi su imali žrtvenike i bili su ukrašeni slikama bogova i božanskim simbolima. Osim žrtava u krvi, kult je još obuhvatao igre i razne orgijastičke pokrete koji će kasnije izazvati gnev mnogih proroka. No ne treba zaboraviti da mi usled praznina u dokumentima možemo samo približno da procenimo kanaanski religiozni život. Ne raspolažemo nijednom molitvom. Znamo da je život bio božanski dar, ali nam nije poznat mit o stvaranju čoveka Slična religiozna vizija nije bila isključivo kanaanska. Njenu važnost i značaj pojačava međutim činjenica da su se Izrailjci, prodirući u Kanaan, suočili s ovim tipom kosmičke sakralnosti koji podstiče na složenu kultnu aktivnost i koji i pored orgijastičkih preterivanja nije lišen veličine. Pošto su verovanje u svetost života podjednako delili i Izrailjci, već na početku se postavio jedan dilemma: kako, naime, sačuvati slično verovanje a da ono ne bude integrisano u kanaansku religioznu ideologiju?
Ubrzo po prodoru u Anadoliju, Hititi su potpali pod vavilonske uticaje. Kasnije, pogotovu za vreme Carstva, usvojili su ono suštinsko iz kulture Hurita, neindoevropskog naroda koji je nastanjivao severne oblasti Mesopotamije i Sirije. Tako su božanstva sumersko-akadskog porekla u hititskom panteonu stajala naporedo s anadolskim i huritskim božanstvima. Većina do sada poznatih hititskih mitova i obreda ima paralele, zapravo modele, u hatskim ili huritskim religioznim tradicijama. Indoevropsko nasleđe se pokazalo manje značajno. Međutim, i pored raznorodnosti njihovih izvora, tvorevine hititskog duha — na prvom mestu religiozna umetnost — nisu bez originalnosti. Božanstva se razlikuju po zastrašujućoj snazi i po svetlosti koja iz njih izvire (up. »božanski sjaj«, melammu, § twenty). Panteon je bio obiman, ali nekim bogovima znamo samo ime. Svaki zna1
For all pranayama (besides Kapalabhati), the breath is gradual and continuous, breathed in and out from the nose and down into the belly. generally sit by using a straight backbone and a relaxed physique. while you're training pranayama, Enable go of any thoughts by specializing in the respiratory involved with the pranayama.
consider our two yoga books: Yoga for newbies normally takes you thru all the basic principles of working towards yoga and afterwards teaches you the poses during the context of a yoga exercise sequence.
U užem smislu, ezoterija se može označiti kao učenje ili činjenice koje su skrivene od neupućenih ili kao pokušaj otkrivanja univerzalnih tajni i nevidljivih odnosa između zvijezda, kovina i biljaka.[3]
Može izgledati čudnovato da bog koji se smatra najsavršenijim otelovljenjem helenskog genija nema grčku etimologiju. Neobična je takođe i činjenica da njegovi najslavniji mitski poduhvati ne svedoče o vrlinama koje su, na kraju, nazvane »apolonijske« — o vedrini, poštovanju zakona i jporetka, božanskoj harmoniji. Mnogo puta, bathroom dopušta da ga ponese osveta, ljubomora, pa i zloba. Ali ove slabosti će brzo izgubiti svoj antropomorfni karakter i na kraju će obelodaniti jednu od brojnih dimenzija božanstva, onako kako su ga primali Grci. Onaj koji, posle Zevsa, najviše pokazuje beskonačnu razdaljinu koja razdvaja ljude od bogova, upoznao je sudbinu poslednjeg među smrtnicima: uskratili su mu čak i pravo da se rodi. Ostavši sa Zevsom trudna, titanka Leto je uzalud tražila neko mesto na kojem bi se porodila. Nijedna se zemlja nije usuđivala da je primi, strahujući od in this article koja je još, povrh svega, nagovorila Pitona, delfijskog zmaja, da Letu progoni u stopu. Nju je, najzad, prihvatilo ostrvo Del i titanka je rodila blizance Artemidu i Apolona. Prvo što je dečak uradio bilo je da kazni Pitona. Prema drugoj, još starijoj verziji, Apolon je krenuo prema Delfima, svom budućem prebivalištu.
umerenoj zoni prekrivenoj šumama. Prve zemljoradničke zajednice razvile su se duž vodenih tokova i na rubovima velikih šuma. Ipak, širenje neolitske zemljoradnje koja je započela na Bliskom istoku oko ~8000, pokazuje se kao neizbežan proces. I pored otpora nekih populacija, naročito posle ustaljivanja pastirstva, širenje kulture jestivih biljaka stiglo je sve do Australije i Patagonije, kad su se osetila dejstva evropske kolonizacije i industrijske revolucije. Širenjem kulture žitarica prenose se i obredi, mitovi i određene religiozne ideje. Ali, tu nije reč o mehaničkom procesu. Premda su nam na raspolaganju samo arheološki dokumenti — drugim recima, ne poznajući religiozna značenja, a na prvom mestu, mitove i obrede — ipak uočavamo ponekad vrlo značajne razlike između evropskih neolitskih kultura i njihovih istočnih izvora. Sigurno je, na primer, da kult bika, koji potvrđuju brojne slike u Podunavlju, potiče s Bliskog istoka. Međutim, nema dokaza o nekom žrtvovanju bikova, kao što se to činilo na Kritu ili u neolitskim kulturama, u dolini reke Ind. Isto tako, idoli bogova, ili ikonografski skupovi Boginja Majka — Dete, koji su tako prošireni na Orijentu, u Podunavlju su veoma retki. Štaviše, takve skulpturice nisu nikada pronađene u grobovima. Neka skorija otkrića vrlo su uspešno potvrdila originalnost drevnih kultura jugoistočne Evrope, što će reći, skupa koji Marija Gimbutas naziva »aged European civilization«.
6 Svako manifestovanje svetog značajno je za istoričara religija; ali, je isto tako očigledno da struktura boga Anu, na primer, ili teogonija i kosmogonija koje prenosi Enuma eliš, ili saga o Gilgamešu, bolje otkrivaju religioznu kreativnost i originalnost Mesopotamije nego, na Drimer, apotropejski obredi protiv Lamaštua ili mitologija boga Nusku. Ponekad, značaj neke religiozne tvorevine otkrivaju i njene potonje valorizacije. Osrednje smo obavešteni o Eleusinskim misterij ama i o najranijem orfizmu; međutim, to što je evropska elita njima opčinjena već dvadeset vekova predstavlja religioznu činjenicu od najvećeg značaja, čije posledice još nismo procenili. Sigurno, eleusinske inicijative i tajni orfički obredi, koje su slavili neki pozni autori odslikavaju mitologizujuću gnosu i grčko-orijentalni sinkretizam. Ali, upravo je to shvatanje Misterija i orfizma uticalo na srednjovekovni hermetizam, i talijansku renesansu, »okultne« tradicije XVIII veka i na romantizam; i upravo su Eleusinske misterije učenjaka, mistika i aleksandrijskih teologa nadahnule evropsku modernu poeziju, od Rilkea do T. S. Eliota i Pjera Emanuela. Možemo raspravljati o vrednosti kriterijuma izabranog za razgraničavanje velikih doprinosa istoriji religijskih ideja. Njega, međutim, potvrđuje razvoj brojnih religija; jer upravo zahvaljujući dubljim krizama i tvorevinama koje su otuda proizišle, religiozne tradicije su uspele da se obnove.
dina, ostvario se u dijalogu sa religioznim sistemom koji su razradili brahmani na osnovu vedskog »otkrovenja« (sruti) Najzad, religiozno i kulturno jedinstvo Indije bilo je proizvod dugog niza sinteza, ostvarenih u znaku pesnika-filozofa i stručnjaka za obrede vedskog doba.
Ezoterija (grč. ezotheo „nutarnji“) skup je učenja i znanja koja se bave proučavanjem zakonitosti vidljivih i nevidljivih svjetova. Taj pojam označava i tajni oblik religijskih učenja.
nine. Rad, tehnologija i imaginarni svetovi Kao što smo već rekli, mezolit na Bliskom istoku, pogotovu u Palestini, predstavlja stvaralačku epohu, zadržavajući pri tom svoj prelazni karakter između dve vrste civilizacija, od kojih je jedna lovačka i sakupljačka, a druga zasnovana na kulturi žitarica. Izgleda da su se lovci u Palestini, u vreme mlađeg paleolita, u dugim vremenskim periodima nastanjivali u pećinama. Ali za život u stalnom prebivalištu pre svega su se odlučivali nosioci natufijanske 9 kulture. Oni su živeli u pećinama, ali i u naseljima na otvorenom prostoru (kao u Einanu, gde je otkopan zaselak kružnih koliba sa ognjištima). Natufijanci su već otkrili značaj prehranjivan ja divljim žitaricama, koje su želi kamenim srpovima, i čije su zrnevlje maljem drobili u stupi.
55. Pre i posle Potopa Nema potrebe da ovde ukratko navodimo potomstvo Kaina i Seta, trećeg Adamovog sina. U skladu s tradicijom koja je potvrdila u Mesopotamiji, Egiptu i u Indiji, prema kojoj praoci zalaze u neverovatne godine, Adam je rodio Seta kada je imao 130 godina a umro je 800 godine kasnije (five : 3 i dalje). Svi Setovi i Kainovi potomci živeli su između 800 i 900 godina. Taj prepotopski period of time obeležava jedna neobična epizoda: reč je o ženidbi nekih nebeskih bića, »sinova Božjih« s kćerima ljudi, koje su im rađale decu, a »to bijahu silni ljudi, od starine na glasu« (six : one—4). Po svoj prilici, reč je o »palim anđelima«. Priča o njima biće opširno ispričana u jednoj kasnijoj knjizi (Enoh, VI—XI), što ne podrazumeva nužno da mit pre toga nije bio poznat. Analogna verovanja, naime, nalazimo i u staroj Grčkoj i u Indiji: reč je o dobu »junaka«, polubožanskih osoba, koji su delovali neposredno pre početka sadašnjeg vremena (»u zoru istorije«), odnosno, upravo u onim časovima kada su uspostavljene 1 institucije koje su svojstva svake kulture.
Asanas only started while in the 18th century, Yoga is just not about postures, it is mostly regarding the philosophy Which goes back A huge number of several years..
boginja plodnosti. Ona nadahnjuje, podstiče i brani fizičku ljubav, telesno sjedinjavanje. U tom smislu možemo reći da su Grci, zahvaljujući Afroditi, pronašli sveti karakter izvornog polnog nagona. Prostranim duhovnim izvorištima ljubavi upravljače druge božanske determine, na prvom mestu Eros. Književnici i vajari će obrađivati upravo tu iracionalnu i neutaživu seksualnost; tako će, u helenističko doba, »Afroditine čari« postati književni klišei. Skloni smo čak da u tom bujanju umetnosti vidimo korenitu desakralizaciju telesne ljubavi. Reč je, naime, o prerušavanju koje se ne može podražavati a bogato je značenjima, kao što je to bio slučaj i sa tolikim drugim tvorevinama grčkog duha. Pod prividom frivolnog božanstva, krije se jedno od najdubljih religioznih iskustva: obelodanjivanje seksualnosti kao transcendentalnosti i misterije. O drugim oblicima ovog tipa prerušavanja govorićemo analizirajući proces desakralizacije modernog sveta. (Videti tom III.) ninety five. Heroji Pindar je get more info pravio razliku između tri kategorije živih bića: bogova, heroja i ljudi (Olimpijske epinikije two, 1). Kategorija heroja postavlja značajne probleme istoričaru religija: kakvo je poreklo i ontološka struktura grčkih heroja, i u kojoj meri se oni mogu upoređivati s drugim vrstama koje posreduju između bogova i ljudi?